Ο Πόρος κατά τους Βυζαντινούς χρόνους ...

... η Καλαυρία, καθώς και η Τροιζήνα συνέχισαν την ύπαρξη τους και κατά τους πρώιμους Βυζαντινούς χρόνους, σαν τμήμα επαρχίας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Όμως ο Αλάριχος, αρχηγός των Βισιγότθων, που είχαν εγκατασταθεί στη Βόρεια πλευρά της Βαλκανικής χερσονήσου από τις αρχές του τρίτου αιώνα, διέσχισε τη Θεσσαλία και έφτασε από τις Θερμοπύλες στην Κεντρική Ελλάδα. Στη διάβασή τους οι Γότθοι έφτασαν στην Αττική και τη Βοιωτία και κατάστρεψαν τα πάντα. Από τη γενική καταστροφή γλίτωσε μόνο η Αθήνα. Επίσης, οι Γότθοι λεηλάτησαν την Κόρινθο, τη Σπάρτη, το Άργος και την Τροιζηνία. Τέτοια μεγάλη καταστροφή προξένησαν οι Γότθοι στην περιοχή, ώστε η Τροιζηνία και η Καλαυρία έπαψαν πια να υπάρχουν από την τελευταία αυτή καταστροφική επιδρομή των Γότθων. Ήταν οι τελευταίοι μήνες του 396 μ.Χ.

Λίγα χρόνια μετά την καταστροφή της νότιας Ελλάδος από τους Γότθους του Αλάριχου, ένας μεγάλος σεισμός κατέστρεψε στην κυριολεξία ότι είχε απομείνει από την καταστροφική μανία των Γότθων. Τότε πρέπει να βυθίστηκε στη θάλασσα και ο οικισμός της Καλαυρίας που ήταν στη Βαγιωνιά. Τα ερείπια των σπιτιών καθώς και οι δρόμοι της πόλης φαίνονται και σήμερα αρκετά καθαρά στη ρηχή θάλασσα του κόλπου της Βαγιωνιάς.

Μετά τις παραπάνω καταστροφές της περιοχής, ενώ στη θέση της αρχαίας Τροιζήνας αναπτύχθηκε κατά τα μετέπειτα Βυζαντινά χρόνια ο "Δαμαλάς".

Στον Πόρο δεν μπόρεσε να αναπτυχθεί κανένα αξιόλογο χωριό ή οικισμός. Αιτία ήταν οι πειρατές που κατά τα Βυζαντινά χρόνια και τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, μάστιζαν κυριολεκτικά την περιοχή και χρησιμοποιούσαν ως ορμητήριο και τον κόλπο της Βαγιωνιάς που ακόμα και σήμερα λέγεται Μπαρμπαριά.

Η Σφαιρία ήταν ακατοίκητη και στην Καλαυρία την εποχή αυτή ζούσαν λίγοι κάτοικοι που έμεναν σε απομονωμένες αγροικίες και ασχολούνταν με την καλλιέργεια των λίγων κτημάτων και την κτηνοτροφία.